مطلبی قابل تامل ،لطفا بخونید…

سلام به همه دوستان و همکاران عزیزم امروز این مطلب رو جایی بطور اتفاقی خوندم ،هر چند به ظاهر از زمان نگارش این متن مدتی میگذرد ولی با خودم گفتم بیام اینجا بذارمش تا شما هم نظراتتون رو دربارش بگید…

دانشگاه فرهنگیان ، عنوانـی است که علی احمدی وزیر آموزش و پرورش در دولت نهم به کار برد و از آن پس در جلسات شورای عالی انقلاب فرهنگی ، اعضا به بحث و بررسـی در باره ی تأسیس یا عدم تأسیس این دانشگاه می پرداختند ؛ نهایتا در بهار سال ۱۳۹۰ با وجود مخالفت های زیـادی که از جانب برخی اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی با ایجاد این دانشگـاه می شد ، اساسنامه تأسیس دانشگاه فرهنگیان در تاریخ ۱۳۹۰/۱۲/۰۱ ابلاغ شد. در سال ۱۳۹۱ از طریق کنکور سراسری ، ۲۵ هزار نیروی جدید وارد این دانشگاه گشته و فعالیت رسمـی مراکز تربیت معلم سابق و پردیس های دانشگاهی جدید دانشگاه فرهنگیان از بهمن ماه ۱۳۹۱ آغاز شد. ترم اول برای تمامی دانشجو – معلمان به سختی گذشت ؛ زیرا پردیس های دانشگاهی هنوز در بسیاری از موارد سردرگم بودند(زمان برگزاری امتحانات پایان ترم سه بار تغییر کرد!) و برخی از اقدامات بدون هیچ گونه پیش زمینه ای و کاملا سلیقه ای انجام می شد. صدور حکم کارگزینی و انجام آزمایشات مربوط به قبل از استخدام که با تدبیر بهتر می توانست در ایام فراغت دانشجویان در پاییز همان سال انجام شود نیز بر آشفتگی روحی و عدم تمرکز حواس دانشجو بر روی دروس ترم اول اضافه شد ؛ انتخابات ریاست جمهـوری نیز قوز بالاقوز ماجرای اولین ورودی های دانشگاه فرهنگیان شد ! هر چند مسئولان دانشگاه فرهنگیان طبق بخشنامه ای به پردیس های دانشگاهی خود اعلام کرده بودند برگزاری برنامه های سیاسی – اجتماعی با هماهنگی کامل و بدون ایجاد تشنج و جو منفی روانی کاذب در دانشگاه اشکالی ندارد و در راستای تحقق حماسه سیاسی مد نظر رهبری پردیس های دانشگاهی می توانند کرسی های آزاد اندیشی نیز با موضوعات مختلف – لیکن در راستای دفاع از انقلاب و نظام مقدس جمهوری اسلامی – برگزار نمایند و از خلاقیت های دانشجویان در زمینه های مختلف دیگر نیز استفاده نمایند ، اما آنچه که در عمل مشاهـده شد ترس عجیب مسئولان پردیس های دانشگاهی سراسر کشـور – جز دو سه پردیس – از برگزاری همایش های انتخاباتی بود ! ظاهرا مسئولان عزیز فتنه را در دانشگاه فرهنگیان می دیدند و خوف شان از این بود جرقه فتنه ای جدید از آنجا آغاز شود … واقعا مشخص نیست شخصیت اجتماعی و سیاسی معلمان آینده این مرز و بوم کجا باید ساخته و پرداخته شود و اساساً وظیفه دانشگاه در فراهم کردن زمینه ها برای رشد صحیح و عقلانی امور اجتماعی و سیاسی در دانشجویان و بارور کردن اندیشه های ناب اسلامی در این زمینه چیست و در این دار مکافات باید یقه چه کسی را بچسبیم … بگذریم !
اکنون در میانه ترم دوم ورودی های اولیه دانشگاه فرهنگیان ، معاونت توسعه و مدیریت منابع دانشگاه فرهنگیان در بخشنامه ای که به تمامی پردیس ها ابلاغ نموده ، خواستـار واریز ماهانه ۴۵ درصد از حقوق ماهیانه توسط دانشجو – معلمان بابت هزینه های رفاهی و امکاناتی است که دانشجویان در مدت حضور در پردیس های دانشگاهی از آن استفاده می نمایند. اگر چه در پایان ترم گذشته نیـز ، تمامی دانشجو – معلمان ملزم به پرداخت ۳/۰۰۰/۰۰۰ از بابت هزینه های مصروف برای امکانات رفاهـی گشتند اما کسر ۴۵ درصدی حقوق مطابق با هیچ کدام از بندهای اساسنامه و قانون مربوط به دانشگاه فرهنگیان نیست. البته در دفترچه راهنمای انتخاب رشته کنکور سراسری سال ۹۱ به کسر هزینه های رفاهی شبانه روزی که مورد استفاده دانشجو – معلم قرار بگیرد اشاره شده است (+) و در این مورد جای اشکال نیست ؛ لیکـن در کدام بند از قوانین موجود به کسر ۴۵ درصد حقوق دانشجو – معلمانی که به هیچ نحوی از امکانات فوق العاده و مزایای منحصر بفرد دانشگاه فرهنگیان استفاده نمی نمایند و عملا دانش آموزی هستند که سر ساعت مقرر به کلاس درس رفته و پس از ساعت کلاسی هم از دانشگاه خارج می شوند اشاره شده است ؟ از طرفی آقایان ادعا دارند که دوره حیات مراکز تربیت معلم با تأسیس دانشگاه فرهنگیـان تمام شده است و برای این دانشگاه قوانین جدید تصویب می نمایند ؛ از طرف دیگر همان قوانین جاری در مراکز تربیت معلم سابق که ادعا می کنند وفات یافته است (!) را برای این دانشگاه جدید که ظاهرا ساختار آن تغییراتی پیدا نموده ، اجرایی می نمایند.
در ماده ۴ اساسنامه دانشگاه فرهنگیان که مصوب مجلس شورای اسلامی نیز می باشد ، شخصیت حقوقی دانشگاه « دارای استقلال مالی » تعریف شده است و جای سوال است که بپرسیم آیا بر مبنـای حقوق دانشجو – معلمان دانشگاه دارای استقلال مالی می شود ؟ آیا منابع تأمین مالی دانشگاه فرهنگیان ، صرفاً حقوق دانشجو – معلمان است که معاونت توسعه و مدیریت منابع دانشگاه با حالتی طلبکارانه از نبود بودجه برای هزینه های غذایی دانشجویان سخن می گوید ؟ بخوانید : « تنها برای هزینه های رفاهی و خوابگاهی و شبانه روزی و تغذیه دانشجویان تعداد ۸۰/۰۰۰ دانشجو معلم عزیز در سال تحصیلی (۹۲-۹۳) ۹۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰ تومان، اعتبار لازم است، چگونه می توان دانشگاه را با این بودجه اداره کرد؟ البته مجلس محترم، مساعدت هایی داشته است که آن هم به امور آموزشی و تربیتی و… کفایت نمی دهد. » سفسطه ای بزرگ در این عبارت نهفته است ! چرا که اولا دانشجو – معلمان جدید دانشگاه فرهنگیان ۲۵ هزار نفر هستند و تمامی این ۲۵ هزار نفر نیز در خوابگاه ساکن نیستند و تمامی این ۲۵ هزار نفر نیز از امکانات تغذیه و به قول آقا ! شبانه روزی استفاده نمی نمایند که نیاز باشد برای همه آنها تدارک امکانات دیده شود. ثانیا دانشجویان کارشناسی ناپیوسته آیا تعدادشان در سراسر کشور به ۵۵ هزار نفر می رسد که آقا سر جمع تمامی دانشجویان را ۸۰ هزار نفر اعلام نموده اند ؟ و آیا تمامی این ۵۵ هزار نفر نیز از خوابگاه و امکانات غذایی پردیسی که تحصیلات خود را در آن می گذرانند استفاده می نمایند ؟ مسلما و قطعا خیر ! نه دانشجویان کارشناسی ناپیوسته در خوابگاه می مانند و نه حتی از امکانات غذایی استفاده می کنند. و نه دانشجویان کارشناسی پیوسته دانشگاه به طور کامل در دانشگاه هستند ! پس بودجه مذکور برای چیست ؟ آیا در محل دیگـری مورد استفاده است ؟ اگر واقعا این بودجه برای دانشگاه مصرف می شود پس چرا هنوز بسیاری از پردیس های دانشگاهی کتابخانه ندارند ؟ دانشجو – معلمانی که در طول ترم از یک وعده غذا هم استفاده نمی نمایند باید پول کدام غذای خورده شده را واریز کنند ؟
در ماده ۱۹ اساسنامه هم به منابع مالی دانشگاه فرهنگیان اشاره شده است : ‏۱ـ اعتبارات عمومی ‏۲ـ درآمدهای اختصاصی ‏۳ـ کمک های دریافتی از وزارتخانه ها، سازمان ها و دستگاه های ذی ربط ‏۴ـ هدایا و کمک های دریافتی از اشخاص حقیقی و حقوقی ‏۵ ـ تسهیلات بانکی مأخوذه طبق ضوابط و مقررات ‏۶ ـ دانشگاه می تواند با حفظ وظایف اصلی خود با اشخاص و مؤسسات دولتی و ‏غیردولتی قرارداد انجام خدمات پژوهشی و آموزشی منعقد نماید و درمقابل، حق الزحمه ‏دریافت دارد. آئین نامه نحوه عقد قرارداد و نیز هزینه کرد وجوه حاصل از آن باید به تصویب ‏هیأت امنای دانشگاه برسد.‏
جالب اینجاست که در هیچ کجای این ماده به تأمین بودجه های مختلف دانشگاه از راه کسر حقوق دانشجویان اشاره نشده است ؛ در واقع مشخص نیست که طبق کدام قانون هزینه ی امکانات استفاده نشده از دانشجو – معلم اخذ می شود تا دانشگاه از بحران مالی نجات پیدا کند ! آیا بند ۲ ماده ۱۹ که حاکی از اخذ و جمع آوری درآمدهای اختصاصی است همان اخذ غیر قانونی مبالغ متغیر از دانشجو – معلمان است ؟ استناد به قانون مراکز تربیت معلم و دانشسراهایی که به اذعان تمامی مسئولان دانشگاه فرهنگیان ، نسلش منقرض شده است برای توجیه کسر حقوق دانشجو – معلمان امری است بدیع و نوآورانه که لازم است مسئولان دانشگاه خود را برای این مورد به نحو احسن مورد تقدیر قرار دهند. آقایان یکی به نعل می زنند و یکی به میخ ! آن جای قانون که دارای منفعت است را قبول دارند و جای دیگرش را که با سلایق شان همخوانی ندارد وا می نهند. در همان تبصره ماده ۶ قانون متعهدین خدمت به آموزش و پرورش (+) اشاره شده که پرداخت حقوق به دانشجویان مانع از استفاده آنان از وام صندوق رفاه و غیره که دانشسراها و مراکز تربیت معلم و آموزشکده های فنی و … معمولا در اختیار آنان قرار می دهند نخواهد بود ؛ خوب آیا می شود بگویید چرا دانشجو – معلمان دانشگاه فرهنگیان که به موجب این تبصره از ماده ۶ قانون می توانند از وام صندوق رفاه دانشجویی استفاده نمایند ، از این مورد محـروم شده اند ؟ لازم به ذکر است که در باره ی کسر حقوق از دانشجویان دانشسراها و مراکز تربیت معلم (!) تأکید شده که این کسر حقوق به موجب استفاده از امکانات دانشگاه و خوابگاه خواهد بود ! یعنی کسر حقوق از دانشجویی که نه از خوابگاه استفاده می کند و نه حتی از امکانات و مزایای منحصر بفرد و فوق العاده دانشگاه فرهنگیان عین ظلم است. دانشجویی که برای تمامی ترم های تحصیلی ، هزینه تحصیلش را پرداخت کرده است برای چه باید تعهد خدمت بدهد ؟ چه تفاوتی است میان دانشجوی دانشگاه آزاد و پیام نور و غیر انتفاعی و … با دانشجوی دانشگاه فرهنگیان ؛ که هر دو شهریه می دهند ولی دسته اول آزادند از قید و بند تعهد خدمت و دسته دوم با وجود پرداخت همه هزینه ها ، متعهدند که خدمت کنند ؛ آن هم دو برابر مدت تحصیل !!
ما پیر می شویم تا این دانشگاه درست شود … !!
امیدوارم جنبه ی انتقاد وجود داشته باشد ؛ رهبر فرموده دانشجو باید خط شکن باشد !